ÇILGIN KALABALIKTAN UZAKTA…

Gözlerimi fark eden ilk kýz ,
Çýlgýn kalabalýktan uzakta mýsýn , yalnýz ,
Aðlar mýsýn sessizce bensizliðine ,
Yoksa güler misin aþkýn masum yüzüne ?

Ben yalnýzým , ýssýzým
Hiç olmadýðým kadar
Belki de eski bir þarkýyým ,
Kayýp bir hazineyim insan ruhunda
Hissettirdiklerimse çok uzaktalar…

Yürürüm kalabalýðýn içinde
Çýlgýnlar gibi koþar insanlar ,
Ben yürürüm , koþmam ,
Ýçimdeki müziði dinlerim , susmam !..

Bazen kalabalýðý hiç duymam ,
Sadece kendi iç müziðimdir çalan ,
Kalabalýðýn çýlgýnlýðýna aldýrmam ,
Ýyilik ve güzelliktir kalbimden
Mavi gökyüzüne uzanan…

Þimdi hem senden ,
Hem de çýlgýn kalabalýktan
Uzakta sessizce , derinden
Yaþýyorum hayatý…

Hiç olmadýðým kadar ýssýz ,
Hiç olmadýðým kadar yalnýz ,
“Ýyi bir hayata sevgi ilham verir ,
Bilgi ise ,yol gösterir .” diyor Russell…

Ben ondan çok
Dostoyevski’yi dinliyorum ,
Onun þu cümlesinde kendimi
Ve hayatýn anlamýný buluyorum :
“Ýyi ve doðru þeyler
Yapan biri için ,
Yaþam çok güzeldir…”

Bu aralar her gün
Ýyi ve doðru
Bir þey daha yapýyorum :
Seni çok seviyorum !..

Sosyal Medyada Paylaşın: