Ama şimdi ben...

Çok net zamanlarým oldu bildiðim þeylerden kurulu...
Sessizliklerim vardý bilmediklerimle sunuldu...
Dert derman karýþtý birbirine,
Doktorum yoktu,
Gelesi yoktu, yol uzundu.
Karmakarýþýk demek ,
Çok kolay kalýrdý kimi zaman;
Anlatmaya kalksam yoðunluðu.
Haykýrýþlarýmý da durdurdum,
Ve çoðunda sustum, kader dedim,
Boþver dedim,
Talihim boðuldu.

Yitik yýllarýmdan kalan depremzede umut,
Yine bana haber vermeden mi doðru zamaný buldu?
Zaman Doðru mu?
Ne de olsa Yürek enkazýmdan yýllar sonra kurtuldu.
Býrakacaktý beni belki de bir ömür boyu,
Ama demek ki,
"Eskiden ben..." diye baþlamaktan býkmýþým cümlelere.

Artýk,
"Ama þimdi ben..." diye baþlamak istiyorum cümlelerime,
Ve Bakýþlarým senin üzerindeyken,
Ve gözlerim kýsýk ve buðulu.

Ama þimdi ben... ama þimdi ben,
Tamamen sendeyim.
Ýster gel, ister gelme ama duy,

Ýþte;
Haykýrýyorum tüm gizemini yýllarýmýn, suskunluklarýmla dolu.

O.v.K
10 Nisan 2009 -Ankara-

Sosyal Medyada Paylaşın: