neyin iyi ve neyin kötü olduðuna dair
ne çok kanýtýnýz var sizin.
herkes biliyorsa neyin iyi/kötü olduðunu
kimse bilmiyor demektir,iyi ve kötüyü!
her genelleme, ’’þeyi’’ genellediði ölçüde kýsmileþtiriyor!
ve tüm süreçler en az bir mullak dönemi geçiriyor!
’’yalnýz Yaratýcý kusursuzdur!’’ denilir hep,
buna mukabil hepimiz koþmaktayýz.
daim aramakta ’’daha’’yý,’’en’’i.
yoruyor olmayan kusursuzun özlemi!
bundandýr yetinmeyi öðrenemeyiþimiz...
acýyla fark edip,ondan vazgeçemeyiþimiz...
sorular gelir sonra.felsefenin anavataný..
.rahme düþüþü...usumuza giriþi...
Tanrý yaratmaz kusursuzu!onu,yaratýlmýþlar yaratacak!
ne güzel þey kusursuza bakmak...
ve baktýkça kusursuzlaþmak...
çokluðumu bilmeliyim!
bu beni olmaya götürür!
fakat hiçliðimi görmeliyim!
bu beni olgunluða götürür!
yaratýcý,en bilge!ve yaratý,bilgi!
öyleyse hep yarýmýz!
iyiyi seçemedik,kötüyü bilemedik!
ne iyiyiz ne kötü!
bir ’’þeyin’’ tümüyle kendisi olamadýk!
biz,azizlere,erenlere inandýk,
azizleþemedik...eremedik...
bilemedik!
penceremde gökyüzü gri idi.
gökdelen çatýsýnda mavi göründü.
uçaðýn yolcusu ’’beyaz!’’ dedi.
bulut,ne renkti?
form olduðumuz için forma yerleþtirildi!
belki renkten azadeydi.
herþeyi algýda yokettik biz.
varederiz sandýk!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.