NEBBAŞ

Alýr eline kazma, hýrsla mezar kazarmýþ
Eski kefen görünce, o meftaya kýzarmýþ
Yokluðun öfkesini, bir köþeye yazarmýþ
Rahmet okutacakmýþ, bu nebbaþ oðlu nebbaþ..

Gündüzleri uyurmuþ, verirmiþ iþe mola
Karanlýk bastýrýnca, sataþýp saða sola
Köpek misali yürür, iþaret koyar yola
Rahmet okutacakmýþ, bu nebbaþ oðlu nebbaþ..

Çok uzun yýllar sonra, köprüden sular geçmiþ
Dönüp geriye bir bak, hatýrlanan bir hiçmiþ
Ölü kefeni bitmiþ, yerine bade içmiþ
Rahmet okutacakmýþ, bu nebbaþ oðlu nebbaþ..

Bir gün mutlaka onlar, kaktüs dalýna tüner
Deseler de marifet, çalýp çýrpmakta hüner
Yüzlerce yýl yaþasa, hoca salýna biner
Rahmet okutacakmýþ, bu nebbaþ oðlu nebbaþ..


Altýn var umuduyla, aðýz içine bakmýþ
Soyarak cenazeyi, üstüne kazýk çakmýþ
Öyle sanýyorum ki, þimdi eskiler pakmýþ
Gerçek rahmet okutmuþ, bu nebbaþ oðlu nebbaþ…

24.09.2009
Ahmet Çelik
Ceyhan





Sosyal Medyada Paylaşın: