Kimi vardýr diliyle yakar yýkar dünyayý Eyleme geldiðinde kuyruðunu kýstýrýr Kimisi ülkü için kabul etmez sarayý Hatta o ülkü için kendisini astýrýr
Yiðitlik dilde diyen bülbüle nam saldýrýr Eþeklerin omzunu madalyayla doldurur Onlar menfaat için belki bu gün güldürür Yarýn iþi bitince sana kanlar kusturur
Anlatýr falan yerde atladýðý arþýný Sorarsan tek o bilir yiðitliðin marþýný Amma bir gün görünce hazýr duran kurþunu O an susmakla kalmaz dilini de kestirir
Onlar Lama’ya benzer gülümserken tükürür Mutfak mikseri gibi köpürtür de köpürtür Ele verir talkýmý kendi salkým götürür Rahmet olup yaðamaz rüzgâr gibi estirir
Anlatmakla bitmez ki böylesinin huylarý Neler çekti onlardan Atatürk’ün toylarý Ne çare hale bak ki kurumadý soylarý Bunlar bizle kalýrsa ülkümüzü susturur
Adamlýk dilde deðil duruþunda olmalý Astý olsun üst olsun ondan feyiz almalý Verdiði söz ölmekse tereddütsüz ölmeli Ancak böyle olanlar düþmanýný pusturur
Ýhsan’ým yazdý amma kendisi hâsýl mý ki Bunu kendisi bilmez sorar ya asýl mý ki Yüreði mi ortada görünen usul mü ki Zaman denen o ayna kulu kula gösterir
ÝHSAN TURHAN Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.