Bunca yýldan sonra`; gözlerimiz deðmiyor birbirine, içimizdeki kül ateþlenir diye. Çok uzun yýllar oldu`; ikimizde ne ateþler yaþadýk ama hiç benzemiyordu gözlerimizdeki kor ateþe. Rüzgar esince daðýlýrdý kývýlcýmlar yaðmur yaðýnca sönerdi korlar oysa gözlerimizdeki o ateþi söndüremedi hiç birþey. Þimdi çok korkuyorum; kül dönerse ateþe diye yaþayamadýklarýmýzý yaþamak isterse gözlerimiz öyleyse deðmesin gözlerimiz kül dönmesin ateþe. Azat edelim yüreðimizin kafesinden ötmeyen, ötemeyen kuþlarý bunca zaman kül ve ateþ içinde yaþadýlar büyük acýlarý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.