Dönsem de bir yetime
Aldanma hicretime
Üþüdüysen kalbime sokul
Aðlara takýlýrken Ýstanbul
Kimsenin vurulmadýðý yerden vurulmuþum
Bu yüzden yeddi ceddime tövbe duruþum
Caný çýkýyor bir ah’ýn
Son ýþýklarý sönerken sabahýn
Güneþin yalnýz doðudan doðduðu gerçek
Ay çýplaklýðýyla dolunay
Kim demiþ kolay
Ölüm adýyla var
Biz taþa tutulurduk
Kýrbaç yerdik
Zindanlar sonradan keþfedildi
Balýkçýlar topluyorken son aðlarý
Ýðdiþ edilirdi harem aðalarý
Tellallar vardý o zamanlar
Natýrlar, tellaklar
Denizler çok daha engindi
Aklýmýz yerindeydi
Her köþede bir hergele
Kurþun sýkýyoruz gölgelere
Kopuyor her hanede velvele
Sanki ibret için gelmiþiz aleme
Ýnciniyoruz en ince yerimizden
Yaþ akarken gözlerimizden
Bakamýyoruz kendi yüzümüze bile
Karanlýðýmýza çekiliyoruz kafile kafile
Ne yana olur son hicretimiz
Þimdi anneden yetimiz
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.