Asi ve hoyrat bir kýsraðý sever gibi.
Duygularýna gem vurmadan,
Sýnýrsýzca, özgürce..
Bir ormanýn kuytu yeþilliðini andýran
Tutkulu ve buðulu gözleri,
Seni senden almalý,
Yolunu þaþýrýp kaybolmalýsýn...
Gül’ü öyle sevmelisin ki...
Avuçladýðýnda...
Koklamak istediðinde haþince onu,
Dikenleri yakarsa canýný...
Kan dolarsa avuçlarýna...
De ki;
Arzularýmýzýn kanýný içtik Gül’ümle,
Beden küpümüzde þarap gibi coþtuk,
Kendimizden geçtik...
Sarhoþuz þimdi ikimiz de..
Yakacaksa ateþ bizi, günahkarsak eðer,
Yanýyoruz zaten tek bedende...
Gül’ü öyle sevmelisin ki...
Yanmak için tutuþmalýsýn alev alev...
Küllerini üfleyip kor dudaklara ulaþmalýsýn....
Sonraaaa....
Sokrates’i öldüren
Baldýranlý dudaklarý içmelisin bir çýrpýda,
Kana kana...ucunda ölüm olsa da...