Umutsuzdu, yalnýzdý bir sonbahar yaðmurunda tepeden týrnaða sýrýlsýklamdý teni çatlayan nar gibiydi, kan damlayan gözyaþlarý yol gözlüyor içtenliðe.
Uzun kirpiklerini gördüm sonra tuttuðum ellerini; taþýyor güzelliðini gecelere yaktýðý bir þevk içinde, hesabýný ödemeden.
Bil ki ben sana yasaðým...! bana sormayýn çaresiz halimi, bilirim hoþuna gitmez çýkmaz sokaklarýn !!! bu kadar özenme yasak seviþmelere hangi limana girersen gir bir rüzgâdýr okþayýp geçen.
Ey... benim ateþlerde küllenen onurum anýlarýmda ne varsa rüzgâra býrak bütün denizler daðlar benim olsun yaksýn baðrýmý fýrtýnalar ne çýkar doya doya yaþamak deði mi aþk?
Sana gizli tuttum utancýmý hadi þimdi sýra senin mehtap, yýldýzlar senin için doðacak en güzel þiirler senin için okunacak hangi güllerle gelirsen gel soldu yazgýsý sevdamýzýn.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.