Karanfil giydim üstüme. Gerdanýma sümbül taktým. Gelincik topladým yanaklarýmdan,al al Bileklerim de, gümüþ halhal.
Gözlerim böðürtlen rengi, Badem kadar iriydi belki. Mevsimimin,en güzel çiçeklerini, getirdim sana. En güzel meyvelerimi Al çocuk ,bütün oyuncaklarýn burda. Sayfalarca ,masal biriktirdim sana. Ne zaman aynaya baksam, Gözlerim de ,aðlayan bir çocuk. Bir çocuk oturmuþ gözlerime …gitmiyor. Aðlama çocuk,üzülürüm ben. Otur gözbebeklerimde sen.
Aslýnda ,tuhaf buluyorum bu halimi. Sen de kendimi görmek garip. Sen de bana benziyorsun, Yalnýz aðlýyorsun, yalnýz…
Aðlama çocuk , gamzende birikir yaþlarýn. Sen uçurtma yap … Gökkuþaðý ol… Bir þahin gibi süzül gökyüzünde… Kelebek ol ,martý ol, uç ellerimden… Yeter ki aðlama çocuk… Sen gül….. Gül ki bulutlar gitisin……
Aðlama çocuk Bak buradayým ben..
SEVAL DAÐCI 23 Eylül 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
DAĞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.