Ağlayan Yolcu
Ýkimiz bir candýk, beþ yýldan beri,
Bendeki yarýyý almadan gitti.
Sýr gibi sakladý, gittiði yeri,
Yüzüme bir kere gülmeden gitti.
Gözleri yolcuydu, yüreðim hancý,
Islanan kirpiði ömürlük sancý.
Ýki yanaðýnda billurdan inci,
Sevdamýn vadesi dolmadan gitti.
Israrlý soruma vermedi yanýt.
Ne hatýrla dedi, ne beni unut.
Ýçimde açmamýþ goncaydý umut,
Kopardý dalýndan, solmadan gitti.
Hoþça kal demeye kalkmadý eli,
Elveda demeye yetmedi dili.
Hiç böyle deðildi, sevdim seveli,
Kalbimin derdini bilmeden gitti.
Belli ki, dönmeye yoktu niyeti,
Sevdamýn mirasý hasret diyeti.
Boynunda kolyeydi hüznümün seti,
Gözünün yaþýný silmeden gitti.
Burnumu sýksalar çýkacak caným,
Haline baktýkça kurudu kaným.
Har adým baþýnda yaklaþtý sonum,
Sabredip sevdiði ölmeden gitti.
Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.