KARANLIK

Ne yana dönsem hüzün
Ne yana dönsem yalnýzlýk,
Söyle ey yar
Hep böyle saçlarýn gibi mi karanlýk.
Gece bile küsmüþ kendine,
Ýzin vermiyor yýldýzlara ýþýldasýnlar diye.
Cadde boþ,sokak yalnýz
Kaldýrým taþlarý kendileriyle konuþuyor,
Üzerlerine düþen sarý yapraklar zamansýz.
Ne yana dönsem hüzün
Ne yana dönsem yalnýzlýk,
Söyle ey yar
Hep böyle gözlerin gibi mi karanlýk
Raylarý parlýyor tren garýnýn,
Ýçimdeki acý gibi uzun ve yalnýz,
Gelmeyecek biliyorum
Kimsesizleri götüren o kara tren.
Olsun be !
Yalnýzlýðýnda bir tadý vardýr,
Hem ben alýþkýným buna,
Alýþtýrdýn beni varlýðýnla,
Yalnýzlýðýn tadýna
Varsýn saçlarýna benzesin karanlýk
Varsýn gözlerinde kaybolsun aydýnlýk
Kaderde varmýþ derim ayrýlýk
Beklemem treni gelmesin,
Matemimi gömüp raylara,
Uzar giderim gecenin koynuna..


MELÝH-15-11-2007

Sosyal Medyada Paylaşın: