Doðuþtan kördü bir çoðumuzun gözü, Göremedik bu kalleþ hayatýn insansýzlýðýný, Bilemedik hiçbirimiz, barýþ içinde yaþamanýn bir tarafýmýza batacaðýný, Ýnsanlarýn aç yattýðý, hatta yatacak yerleri olmadýðý kimin umrunda ki sanki!!!
Uyan artýk dünya, Sen böyle deðildin ki, Sen bunun için mi yaratýldýn, Lanetlenmedi mi bu yüzden çoðu kavim...
Tanrý’ný bil, Efendi deðil, kul olduðunu öðren, Elindeki silahlarýn Birgün senin kafana dayanacaðýný düþünerek, Birgün açlýðýný çekeceðini, Birgün susuz kalacaðýný, Birgün hastalanýp gebereceðini öðren de gel kendine...
Sen emanetçisin, sen bir hiçsin, Neden bir havalar içindesin, Bu dünya Sultan Süleyman’a kalmadý da, E be dürzü O’nun yanýnda SEN KÝMSÝN?
Çeki düzen ver kendine, Yoksa helak olan bir kavimden farksýz olursun, Küfredeceksen önce kendine küfret, Ondan sonra dur ve bir daha düþün "Ýnsan mýyým?" diye...
Atakan Akan Sosyal Medyada Paylaşın:
atakan akan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.