Ýlkbahar gelince ben hep gurbeti düþündüm, kýnýndan sýyrýlýr anýlar birer, bierer mahsun gözlerinde denizler kabarýr sonra, memleket hasreti çoðalýr durur kuþ sesleriyle, düþlerim canlanýr içimde.
Mýrýldanýr dudaklarýmda eski bir þarký, ve ben kaybolup gidiyorum dumanlý daðlarýn ardýndan, bana veda ettiðin o son akþam gibi.
Tutuyor burnumda yosun kokusu hani ilk buluþtuðumuz o kýyýda, bana verdiðn busseyi anýmsa, ne kadar sýcaktýn.
Yanaklarýnda güz gülleri açmýþtý gökler masmaviydi Ege’de Üzerimizde martýlar geçiyordu çýðlýk çýðlýða ne oldu, o hayallarýn en tatlýsý daðýldý gitti, ve mesut günler bir rüzgârla dökülen yapraklar gibi gitti hani o güzel günler?
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.