Yalnýzlýða bir veda hutbesiydi yazdýðým. okudum her mýsra yolum oldu. olmazlarla dolu yolda dolandým dolandýrýldým ama yýlmadým çünkü yýlmamamalýydým... sevgisiz her dakka bana acýlar getirdi. kayýplarý aradým gecelerce ama bilmezdimki kendimde kayýplardaymýþým.
mültecisi olduðum bu sýrlar alemi atýtor beni yurdundan. kalabalýklar içinde yalnýzlýk böle olsa gerek.. hey sesimi duyan yok mu! yok iþte, yok... suzsuz kuraklýktayým.. samansýz bir ahýrda karanlýk bir odada.. yalnýzým, yalnýzsýnýz aslýnda...
dur gitme diye baðýrtý duyuyorum.. dur gitme! suret görüyorum bellirsiz. tanýyamadýðým bir yüz var karþýmda dur gitme! oda gidiyor yavaþca... bir pýrýltý ve kendim. aynada suretimi görüyorum. ve gidiyorum... sonsuzluða doðru. kalabalýða...
22.09.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
yaşamakLazım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.