Siyah bir yolculuðu yükledim sýrtýma
karanlýða doðru giden bir serüven
Hangi yüne gittiðinin ne önemi var ?
býraktým ya seni
siyah camýn arka tarafýnda
Ben otuziki numaralý koltukta
bilinmeze yol alacaðým
Sen Ýstanbul karasýnýn koynunda kalacaksýn.
Yan koltuk boþ,boþluða bilet almýþým
Boþluða yaslamýþým omzumu
saçlarýn düþer gibi yanaklarýma
sonra bir ses ’’devam et kaptan’’
yok olma aný saplanýr yüreðime
intihar günleri ön koltukta
sol yanýmda iki bayan yolcu
ne bakýþlar sana benziyor,
nede nefes alýþlar..
göz damarlarýmda sýkýþan yaþlar
en nihayetinde firar etti sonunda
kalemime yükledim akan damlalarý
döküyor sayfalara kýrmýzý kan heceleri
Kaç saat daha yazmaya dayanýr bu yürek
Kaç saat lugat parçalar beynimde uðuldayan tümceler
her geçtiðim yerlerde, ýþýk süzmeleri inerken göz uçlarýma
dahada uzaklaþtýðýmýn anlamý büyür içimde
’’Oysa sen benim için bir dünya idin,
Þimdi gözle görülmeyecek kadar uzakta bir nokta kaldýn
Ben ilerledikçe,
arkamda ufalan ve sonra kaybolan’’
Yavaþ yavaþ varýrken ayrýðýn farkýna
gidiþimin suskunluðu acýtýr içimi
artçý depremler sarsar gözlerimi
yenilmemeliyim uykuya
varacaðým her neresi ise
oraya kadar dayanmalý bu gözler
yazmalý bu kalem
susmamalý içimdeki heceler
suskun gidiþime inat
Bir ara baktýðýmda cama
hiç hareket etmediðimizi sandým
sulietin öylece camýn arka tarafýnda duruyordu
Gözlerimi gözlerine býrakarak
senli an’larda kaybuldum birden
sen ve ben
el ele beyaz bulutlarýn üstünde
þarýl þarýl akan dere kenarýnda
kýrmýzýya bezenmiþ gül bahçelerinde
uçcuz bucaksýz kýrlarda
papatyalar arasýndayýz
aþk þarkýlarý þakýyan
bülbüller uçuþuyor tepemizde
Kelebekler dans ede ede gidiyor önümüzde
Mutluluk çeþmeleri açmýþ vanolarýný
kana kana mutluluk içiyoruz
içtikçe mutluluðun sarhoþluðuna eriyoruz
dudaklarýmýz kilitleniyor birbirine
ellerimiz asýlý kalýyor parmak uçlarýmýzda
gözlerimiz güneþi kýskandýrýyor parýltýsý ile
ve sonra kara bir bulut çöküyor üstümüze
fýrtýna kopuyor aniden
dudaklarýmdan çözülüyorsun
parmak uçlarýmdan kopuyorsun
tutamýyorum seni
parlayan gözlerimiz karanlýða düþüyor
ve sen kayboluyorsun
ve bir ses ve sarsýntý
’’ beyfendi; kötü bir düþ gördünüz sanýrým
terlemiþsiniz su istermisiniz ’’
gözlerimi araladýðýmda
otabüsün halen devam ettiðini farkettim
anladým ki ben seni
tek gerçekte deðil,
düþlerde de kaybediyorum.
Tan yeri aðardýkça varlýðýn uzaklaþýyor,
yokluðun yaklaþýyor
Sensizlik düðümleniyor boðazýma
içimdeki umut zincileri tek tek kýrýlmaya baþlýyor
ve hep o sorduðun soru dikiliyor karþýma
’’ Bu suskun gidiþin niye? ’’
Ýçimde biriktirdiðim bunca cevaplar arasýnda
sorulan soruya bir cevap bulamýyorum
Düþünceler sarýyor hücrelerimi
iç çekiþlerim parçalýyor yüreðimi
kýzgýn alev toplarý serpiliyor
yollar adým adým üstüme yürüyor
boþluklarýma boþluklar dolduruyor
kaçýþlarým sýrtýmda yük
tutunacak dallarým eðik
dünyadan bileti kesilmiþ
sanýrým yanlýzlýða yolculuk
Birgün olurda dönersem
anlatýrým belki o zaman suskun gidiþimi
þimdi sök at yüreðine sapladýðýn çivileri
biliyorum hemen geçmez izleri
ben seni yüreðimden azat ettim
sende isyanlarýný içinden azat et
Aþk son perde oyununu oynadý
figüran kaldý yüreklerimiz
oyun bitti,perde kapandý,sahne daðýldý
Aþk pýlýný pýrtýný topladý çoktan
bize býraktýðý yýrtýk bir yaþam
Ozan Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.