Gece soðuk gece ýssýz gece sessiz saat üç sokaklar bomboþ evlerde gözler uykuya teslim herkes derin uykuda nefessiz sokak lambalarý yanmýyor kaç gecedir kediler çöp tenekerini tarumar etmemiþler bu gece baykuþlar nara atmýyor kýrlangýçlar kanat çýrpmýyor sanýrým onlarda gecenin soðuk yüzüne karþý
tek bir ses paçalarýmýn birbirine sürtüþmesi kulaklarýmda ayda kapatmýþ kendini bulutlar ardýna gölgem takip etmiyor
üç sokak ötede bir çýðlýk perçinleniyor kulaðýma hýzlanýyor adýmlarým sese doðru yürüyorum çýðlýk git gide þittetini artýrýyor yaklaþtýkça sese doðru gözlerim arýyor sokaðýn karanlýk köþelerinde duyuyorum ama göremiyorum iki parlayan göz iliþiyor sonra gözüme aðlamaklý bir ses ürkek bir yürek kabuðuna çekilmiþ bir beden üþüyen eller korku dolu gözler gecenin bu soðuk saatlerinde yapayanlýz bir çocuk
yaklaþmak istiyorum yanýna gelme diye bir çýðlýk kopuyor o benden korkuyor bense çýðlýktan tek tük lambalar yanýyor evlerden bir kaç kendini bilmez kafa uzatýyor camdan sustur þu piçi sustur lan.. diye bir ses yayýlýyor sokaklarýn arasýna suskunluðumu bozmadan içimden basýyorum küfrü edebimi aþmadan
korkma diyerek yaklaþmaya çalýþýyorum uzatýyorum ellerimi hadi kalk buralarý pek tekin deðildir diyerek biraz daha yaklaþýyorum yanýna ve kendimi görüyorum orada þaþakalýyorum tokatlýyorum kendimi rüyadamýyým yoksa hayal mi görüyorum diye kesiliyor çýðlýk ve karanlýða karýþýyor çocuk
sonra kapý numarasýna bakýyorum kapý numarasý oniki pencere korkuluklarý mavi hafýzamý yokluyorum bu ev bizimmiydi sahi makaraya dolanmýþ yýllarýmý salýyorum geri arkamdan bir çocuk çekiþtiriyor beni bir ses hadi gel abi dönüyorum arkama göremiyorum kimseyi yaslanýyorum kapýya bir gýcýrtýyla açýlýyor kapý giriyorum içeri eþyalarý olmayan boþ bir oda ortada sadece bir soba yarýsý kýrýlmýþ bir sandalye sobada çatýrdayan bir odun
sonra anlýyorum ki doðru ya sobada yanan odunu komþunun odunluðundan ben almýþtým annemede sokakta buldum demiþtim getirip sobaya atmýþtým sonra sandalye geliyor aklýma onuda kahvehaneden alýp gelmiþtim nasýl olsa kýrýk iþlerine yaramaz diyerek gizlice sokmuþtum eve
bizim oturacak hiç koltuðumuz olmamýþtý bizim sobaya atacak hiç odunumuz olmamýþtý soba üstünde tenceremizde hep su kaynamýþtý ve ben sýcak suyu içerken mis gibi çorba kokularýný hayal ederek çorba niyetene ekmeði bandýra bandýra yemiþtim,
þimdi anladým ki beni buraya çeken çýðlýk minik bir ellerle yaptýðým kocaman bir günah komþuyu bulup helalini almak kahvehaneye gidip bedelini ödemek iþte o zaman sobada yanan ateþ ancak sönecek
Ozan Özdemir Kasým 2003 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan75 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.