Bugün sen kendine istersen kör ol, Ýçindeki sese istersen saðýr. Bir sabah belirir, bir incecik yol, O gün sen dilersen, kendini çaðýr, Boþuna, istersen baðýr ha baðýr…
Ne gören biri var, ne de bir bilen, Âh ne cinayettir, iþte bu vehim. Ýçindeki âný, ya kimdir dilen, Ve her parçasýna kimdir o hâkim? Sana senden yakýn olanlar da kim?...
Âdem’e secdeler ederdi þeytan, Bilmek, yalnýz bilmek yetseydi eðer. Mâzereti býrak, aðla ve utan, Bir damla gözyaþý, Allah’a deðer, Bir (âh)ýn hesapsýz günaha deðer…
Cin fikirli adam, sana aðlamak, Çok uzak, varýlmaz ufuklar kadar. Hâliyle düþtüðün hâli anlamak, Uzak, ufuktan da uzaklar kadar. Kendine kurduðun tuzaklar kadar...
Bir oyun içinde, bir baþka oyun, Onun da içinde, adý körebe. Kaçýyor bir sýrtlan peþinde maymun, Ýnsan olana dek maymun hep ebe, Bin yýl yaþasan da boþ kalýr heybe...
Kâr diye bildiðin ne varsa zarar, Tattýðýn ne varsa öylece yalan. Bir gün bir ses gelir, buraya kadar, Anlarsýn, geçmiþtir su gibi zaman, Bir âh olur dünden yalnýzca kalan...
Vursan da kendini daða ve taþa, O’nun olmadýðý muhit bulunmaz. Günahýna tenha arama boþa, Sana senden âlâ þahit bulunmaz. Þirke (belâ) gibi ahit bulunmaz…
Ankara, Eylül 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.