Ya caným ellerini tutmak isterse Delice bir özlem duyarsam sana Gözlerinde konaklamak istersem Fi tarihi kadar eski bir bahar arzularsam Ýçim acýrsa, sol yaným sýzlarsa hani Ayaða kalkacak dermaný bulamazsam Kendimi yapayalnýz çaresiz hissedersem Yorgunluðumu atmak istersem dizlerinde Alacakaranlýk korkular sararsa benliðimi Sýðýnmak istersem bir serçe misali avuçlarýna Soruyorum sana Neredesin, nerede bulurum seni.
Anlat bana. Sendeki beni, Sende kaybolduðumdan beri Bulamýyorum kendimi Yalpalýyorum karanlýk sokaklarda Düþmemek için tutunuyorum gölgene Hissedemiyorum ellerini Duyamýyorum yürek sesini Gölgende üþüyorum, kesiðim… Fena sýkýþýp kalmýþým kirpiklerinin gölgesine Azat eyle gözlerimi, kalbim huzur bulsun Olmayacak bir düþün hayaline beni tutsak etme Çöz zincirlerimi, esaretim kýrýlsýn…
Biliyorum, bu olsa olsa Seninle olamayacaðýmýz bir atinin hayali Asla olmayacak evimizin çatýsý Kilitli kalacak bahçemizin kapýsý Kamelyamýzdan gelmeyecek kýzlarýmýzýn sesi Kaynamayacak demlikte çayýmýz Baþým bulamayacak omuzlarýnýn kuytusunu…
Üzülme Bilirsin, ben zaten hep yalnýzdým Kalabalýklar içinde bir baþýma kalmaya alýþkýným Alýþkýným hayata kafa tutmaya Ara sýra dellenirim bilirsin Eser gürler geçerim kendimce Sakýn beni eksik anlama Hayat eksik olsa da Toplarým hayatýn bana sunduklarýný bir kese kâðýdýna da Hiç düþünmem atarým hepsini Ege’nin mavi sularýna
Eðilir toplarým senden hayattan geriye kalan umut kýrýntýlarýmý Devam ederim hayatýma; dimdik, kaldýðým yerden…