Yusuf-u Kenan bilip Yakubun ocaðýnda,
Yaktýðýn bu ateþi unuttum sanma sakýn.
Býrakýp da giderken hasretin kucaðýnda,
Yâdýna düþürüp de adýmý anma sakýn.
Sevdânýn yüzü balsa özünde zehir varmýþ,
Bunu çok geç anladým, lâkin ten’e karýþtý.
Bin yeminler ettiðin sözünde âhir varmýþ,
Gözlerindeki þûle inan cana karýþtý.
Can tende ýzdýrâbda gönülse forsan olmuþ,
Zincirindeki pasý sil artýk yüreðimden.
Kürek mahkûmlarýnýn bil ki günleri dolmuþ,
Lâyýk gördüðün yasý sil artýk yüreðimden.
Ay alasý gözlerin yakamozlarý nerde,
Hep bekledim þavkýný, med-cezirlere sordum.
Bize sorma dediler ilk gördüðün o yerde,
Kalmýþ olmalý deyip sende aðyâra yordum.
Nice bayramlar gördüm sensiz hüzne kardýlar,
Eller gülüp oynarken, ben gözyaþýmý döktüm.
Kervanlar çöller aþýp menziline vardýlar,
Ýsmini dudaðýmla ebced edip de söktüm.
Nûr-u âyinen bende bir gönül aynasýdýr,
Sýrrýna mazhâr olup bakmaya kýyamadým.
Sevdân hasbahçelerin yasak aþk meyvasýdýr,
Öyle münbit olmuþ ki dalýnda sayamadým.
............................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.