ey Uludað!... baþýn yine dumanlý derelerin buz çaðlar sana baktýkça patlamaya hazýr volkan gibi kaynar içimde lavlar eriyen buzlar yanan ateþimý söndürmüyor hep o günün hayliyle avunuyor deli divane bu gönlüm
Uludað sen anlarsýn beni içimdeki hasreti hani sende bir özlemim vardý geliverse o gün nasýl da yeþerecek, açacak rengârenk çiçekler özgürce kanat vurup uçacak kuþlar ah o gün yaðmurlarýný usulca boþaltacak bulutlar yaðacak çiy taneleri tenime raksýn en mistik kokanýný zýlgýt çekip çýlgýnca savuracaðým gökyüzüne...
Sosyal Medyada Paylaşın:
HAZAN YAPRAGI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.