GİT(MEEE)!

GÝT(MEEE)
Git(me)
Sen giderken bu þehrin surlarý yýkýlýyor üstüme ve ben seni özlüyorum ölesiye
Öyle ki baþý gövdesinden kopan bir kuþ gibi çýrpýnýyorum gittiðinde
Git(me)
Sen giderken kopuyorum en ince yerimden ardýn sýra pamuktan ip gibi
Depremzedeye çýktý adým, yara berelerim gün yüzüne çýkýyor gittiðinde
Git(me)
Sen giderken kalbim en olmaz anda ve yerde duruyor; “ya gelmezse” diye?
Boðuluyorum, en kalýn düðümler boðazýmda solarken seni gittiðinde
Git(me)
Sen giderken lâl oluyor duyularým, dönüþüne ayarlamýþým bütün þifrelerimi
Adaðýn koç elimde kaldý, býçak yüreðimden baþlýyor kesmeye beni gittiðinde
Git(me)
Sen giderken gecelerim milatlarý turluyor, korkuyorum sensizlikten
“Geleceði sabah olmaz” diyen þeytanýmla baþ edemiyorum gittiðinde
Git(me)
Sen giderken tutunduðum bir kuru yaprak sürüklüyor beni peþin sýra
Yeryüzünde Havva’sýz son Adem’im sanki, yapayalnýzým gittiðinde
Git(me)
Sen giderken yollar deðil bakýþlarým dökülüp eziliyor ayaklarýnýn altýnda
Un ufak oluyor bütün renkler, param parça gözlerim gittiðinde
Git(me)
Sen giderken oksijen hidrojene kavuþamýyor, kuruyor her yer benimle
Yezidvari sensizliðin çölünde Kerbelayým Dicle’ye, Fýrat’a raðmen gittiðinde
Git(me)
Sen giderken baþýna ettiði yemini bozuyor musonlara gebe gözlerim
Avutamýyorum kendimi, bedenimde tufanlar kopuyor gittiðinde
Git(me)
Sen giderken yedi kat gök kapanýyor alevler içindeyim, imdat! yanýyorum
Kara delikler yutuyor beni, divaneyim sensizlik girdabýnda gittiðinde
Gitme
Sen giderken viraneyim, dur; olsun bin kere razýyým gitme istersen
Füzelerle delik deþik et beni; Halepçe’n, Kandahar’ýn, Gazze’n olayým gitme
Gitme
Güneþ toplayayým senin için, yýldýzlarý tek tek avuçlarýna hapsedeyim gitme
Yaylalarýn, kýrlarýn bütün çiçeklerini saçlarýna takayým, anla beni n’olur dur!
Söz ver
Baþýn için
Gitmeeeeeeeeeeeeeeeeee!
4 Eylül 2004-16 Temmuz 2008/Diyarbekir


Sosyal Medyada Paylaşın: