Sana ilk üç yaþýmda iken demiþtim beni buðakma diye Býrakma diyemiyormuþum sen de anlatýyordun Öyle dedin ya bende seni bir daha hiç býrakmadým dedin Evet...yaþadýðýn sürece beni hiç býrakmadýn. Bir gün mecburi istikamet günü geldi býraktýn Gittin yarým mý kaldým? Hayýr! yarým deðil hiç kaldým... Ben seninle çok mutluydum..vardým.. Sensiz hiç ama hiç mutlu olmadým. Ezdiler..lime lime ettiler beni anne Sadizmin elinde sensiz kalakaldým Ne yetim ne öksüzdür dediler... Acýmadýlar vurdular anne. Varýmý yoðumu canýmý yediler... Doymadýlar anne yine de doymadýlar. Çünki kan emici vampirdi sanki onlar. Bittim anne geleceðim yanýna... Artýk beni hiç býrakma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.