Linç ve Linç Ürünleri Enstitüsü

Bir sukut-u ezan âný inerken kutsal kitaplar
ölmüþtü bile
o çelimsiz o büyüttüðüm son peygamber.
Bense bu ceseti zamansýzca, günah gibi kutsanmýþ
o etimde sakladým.


Alnýnýn ortasýna sessizlikten sýkýlmýþ bir kurþun gibi ilerlerken dudaklarým
tüm olay mahalleri ve orada yaþanan her þey
þizofren bir ruhun kendiyle olan diyaloglarýndaydý.
Zaman hiç gelmeyecek olan vapurun
kötü bir ruh gibi ozan tabakasýný delen
kötü bir kadýn gibi cazý delen
o cansýz,
o simsiyah dumanýndaydý.

Griye bulanmýþ o senfonik o yaþlý aðýtda
Melek ne lezzetli ne kutsal ne de ummandý.


Özgürlük diyip köpek gibi aðlarken o eylem gecesi
kurtuluþ; medeniyetten kaçan kaçýk büyücülerin,
zihnimize yerleþip oluþturduðu
yepyeni bir ýrktaydý.



Sen raký masasýnda tüm organlarýný metil alkole baðýþlayýp
sevap iþlemiþ olmanýn saadetiyle ufka bakarken
asýl sevap ameliyat masasýnda yatan topraða son neþteri vuran doktorun
zihninde, kendini ufka doðru asmýþ, sallanmaktaydý.
Bir sedye üzerinde odasýna çýkarýlan:
biraz deniz
biraz serzeniþ
çiftleþmek için bir köprüye ihtiyaç duyan sargýlý, iki kýtaydý.


Ýyi niyeti bu halde getirense dostlarým;
ruhu hararet yapýnca yolda mahsur kalan ayva göbekli bir acýydý.
O’nu fikrimize baðlayýp en yakýn mutluluða doðru çektik.
Hatýrlarsýnýz; o ân, o peygamberin cesedi hâlâ bagajýmýzdaydý.
Allah’ýn ilk emri gibi inerken "öl" kelimesi,
mutluluk; sýrtýný en sosyalist ayete dayayýp aðlayan çocuðu
susturmak için uzatýlan mavi bir balondaydý.

Mevsim Aðustos
ve þimdi bir yýlan edasýyla kendimi uçurumlara sürtüp
sessizce mertebe deðiþtirirken,
anamýn beni güneþten önce doðuramamasý
kaderde meydana gelen teknik olduðu kadar küçük bir aksaklýktý.
Oysa alnýma kazýlý kaderim, ilgili bakanlýkça koruma altýna alýnacak ve
yüzyýl sonra beni ziyarete gelecek olan peygamber sevgililerimin,
beni anlayabilmeleri için yazýlmýþ
harikulade bir yazýttý.


Bu son kadehi geçmiþ yüzyýlýn üzerine devirmeden önce bile
evden kaçamadýðý için üzülen çocuklarla beraber,
henüz beni düþürmeyi baþaramamýþ anamýn rahminde
ceset akýtan göbek baðýma sarýlýp bir yetiþkin gibi dört nala aðladým.
Ardýndan sýrtýmý inancýma dönüp,
bu boþlukta ceset ceset melek izmaritleri topladým.

Belki de, tüm olay mahalleri ve orada yaþanan her þey
beynimin ortasýnda seviþen dinazorlar kadar büyük, onlar kadar korkunç
bir þakaydý.
Ama keskin bir yazý vardý
çok keskin bir yazý alnýmýn ortasýna kazýlý:

Zavallý peygamberler!
Ýndirin tüm ellerinizi.
Çünkü tanrýnýn indirecek tek bir kitabý bile kalmadý.



Son vapur terkederken bu boþluðu
kaybettiðimiz o kitaplar o melekler..
Bana temas eden buydu.
Mekansýz bir berduþt gibi yüreklerimizde dolaþan Eros,
aþtan sonra,
ayrýlýðý buldu.

Sosyal Medyada Paylaşın: