AYRILIĞIN HÜZNÜ

yaþam sonsuz bir düþtü yola çýkarken
gözlerinden okumuþtum
ay doðuran gözlerinden
yetim kentlerimizin sakladýðý zamanlara sýðýnýrken
seninle
yoksul gecelerimiz kulaç atardý avuçlarýnda
yokluðun kuduran intihar vari dalgalarý
saldýrdýkça üstümüze
biz dilimize çarpan türkü naðmelerini mýrýldar
aþk þiirlerini okurduk seninle her gece

“sana ölümümü býrakýrsam; üzgünüm
yoksul gecelerimizde sonsuza dek uzanmak isterdim seninle…”

biliyorum
kurulmuþ en güzel düþlerin yolcusuyduk seninle
bir ömre sýðdýramadýk çocukluk aþkýmýzý
intihar mangasý dizilince düþlerimizin önüne
sen bir adým daha önde
Azrailli kýskandýrýrdýn her gece

aþk’ýn kaçýncý baharýydý
anýmsamýyorum
zamanýn soluyan nefesinde
yalansýz büyütmüþtük seninle
umutlarýmýzý
þimdi sisli hatýralarýn gerisinde
ne kaldý
sen gidince

çocuklarýn taþladýðý bulutlarýn peþinden koþarken seninle
yüreðimizi býrakýp gitmiþtik
ayrýlýðýn gelincik tarlalarýna
ziguratlarda kutsamýþtýk ruhlarýmýzý
naif duygulu, revank bir kýr esintisi alýp götürürdü
ezgisi tarihlere bedel
her gece dinlediðimiz
býnevþ-â narin türküsünü

avuçlarýma çizdiðin aþk’ýn haritasý da yok þimdi
ölümün soðuk nefesi sildi
sensiz benliðimi
kutbu yok artýk, duygularýmýn
ayrýlýklarýn dili zamanlarýmý kemirirken
ben yalnýzlýðýn söylencelerinde çýrpýnarak
yüreðimi kanattým sensiz her gece…


Sosyal Medyada Paylaşın: