HAYATIN DÜZENİ
Ben bir garibaným,sokaklarýn varoþuyum,
Sense týrnaðý ojeli bir antep sosyetesi.
Ben kimliksiz bir mazlum doðuluyum,
Sense,sarayda yaþayan bir antep efsanesi.
Benim babam bir tarla çiftçisi,
Senin baban bir fabrika aðasý.
Babamýn sofrasýnda,yarým ekmek bir tepsi,
Babanýn sofrasýnda,bitmez mezesi içkisi.
Ekmeðini taþtan çýkaran bir babanýn oðluyum.
Dili yasak sevdasý sürgün,güney doðuluyum.
Yüreði yanýk,gözleri yaþlý bir ana yavrusuyum.
Olmaz olsun böyle adalet,böyle düzen,böyle uyum.
Annemin elleri hamur kokuyor,
Gözlerinden durmadan yaþlar akýyor.
Kim bilir acýlý annem neden aðlýyor.
Belki talan olmuþ köyünde,rahat yaþamak istiyor ...
Senin annen,anlamaz böyle þeylerden.
Sarayda yaþayan,ne anlar köylü derdinden.
Yüksek binalarda hayatýn lezzetinden.
Anlam veremedim,böylesi adalet,böylesi düzenden.
MURAT ÖZGÜR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.