Dümensiz,yelkensiz,taka misali Açýldým,gözlerinin ummanýna. Umuda yolculuk azýksýz Sevdamý su hasretini aþ ettim Asýrlarý kýskandýr dý; Her geçen gün Merhametsiz týklayan Her saniye Bir devri yaþadým Hummalý aþkýnla Ve þimdi Titreyen dudaklarýn Küreðe mahkum etti beni Anlarmýsýn bilmem Yokluðun dalga dalga,iniyorken üstüme Her darbede sevdan büyüyor Benliðim ölüyor....
Ne takat kaldý umman da gezmeye Ne de liman da yatmaya Ýþte teknem karaya oturdu Kendimi terk ettim Býraktým Zamanýn insafýnda çürümeye...
C.Saip YÜCE
05/04/2005 ÝZMÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
MONTBLANC Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.