Sürgün / 2

Gittin
Sen þimdi gittiðin yerlerde sürgünsün
Bense býraktýðýn memleket sayýlan yerde
Öyle anlamsýz


Haykýrmakla sevmenin ayný manaya geldiði
Aklýma hiç gelmezdi
Ama her an ay yürüyüþü arsýzý hüzün
Ruhumda çýðlýklar atýyor
Ve ne ilginçtir ki
Kabýna sýðmaz bir sevinç
Terk-i diyarda saçmalýða bulanýyor


Ne kaprisli bir çeliþki bu
Hem dur diyor
Hem de alçak daðlarý sen yarattýn
Yürü alabildiðince korkma
Ama olmuyor bu kadar eziyet
Meþguliyetler sýnýrýný aþtý
Ve durdurulmalý diyor içimdeki mavi akýl küfü


Bütün bu tümevarýmlara raðmen
Ben hala tek anla yaþýyorum
Giderken baþkalarýnýn yüzlerine bakýp
Fakat içimde bir volkan olduðunu bilerek
Sezdirmeden
Bana býraktýðýn tebessümün büyüsünde
Sensizliðe serkeþ


Ben, sende deliren
Tükenmeyen hayali vuslatlarýn adamý
Ve bir rüyada masal kahramaný
Ama sadece ayýlana kadar varým
Gerisi yokluða sürgün
Senin doludizgin cennetten çýkma varlýðýna inat
Ben bir görünüp bir kaybolan
Cehennem zebanisi duruþlardayým
Ve senin yok oluþun olmaktan her daim korkmaktayým…


Yavuz Süleyman OÐUZ


Tebessümünü içime alýp öylece beklemekten memnunum…

Sosyal Medyada Paylaşın: