Tanrý bir lunapark. Ýnsan giriyor kapýsýndan. Karþýsýnda bir dönme dolap. Hayat bir dönme dolap. Ýnsan biniyor en alçaktan dolaba, gittikçe yükseliyor sonra. Dönüp dolaþýp bindiðimiz yere ineceðimizi bile bile, Zafer çýðlýklarý yükseliyor dolabýn en tepesinden.
Zafer çýðlýklarý 2 saniye sürer. Birinci saniye baþarýyý kutlayan sevinç çýðlýðý, Ýkinci saniye zaferin elimizden alýnmasý korkusu ile atýlan telaþ çýðlýðý. Sesimizi bir tek biz duyarýz en tepede; Çünkü en alttakiler yükselmek derdinde…
Tanrý bir lunapark Kapýlarý hep açýk olan. Dünya bir dönme dolap Dönüyor kendi etrafýnda durmadan.
Dönme dolap Dur artýk, daha fazla dönme dolap! Ne olur…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Juan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.