BİRKAÇ SENE
Lise de bir birkaç sene,
Saniyelerine yýllarýn gizlendiði birkaç sene,
Harbiye burasý…ve burada yeni bir birkaç sene;
Elinde bastonuyla..
Yaþlý bir beyamcanýn karþýya geçmesi gibi,
Trafiði bir anlýðýna karýþtýran birkaç sene,
Sonra bir þey olmamýþ gibi yoluna devam edecek olan birkaç sene,
Tahammülsüzlüðün hat safhada olduðu sýralarda,
Sýralarýn arkasýnda,
Ellerimizde kitap olan,
Eðitim safhalarýnda elimizde tüfek,
Bazense beyaz bir sayfanýn þakaklarýnda..
Tek sýðýnaðýmýz olan kalemimizle birkaç sene,
Her saat baþý öten saatin saniyelerinde ,
Bazen yaþam ünitesinde bazense üstünde,
Uykuya dalamamanýn verdiði hüzün,
Ders çalýþýrken ertesi günkü sýnavýn verdiði..
Tedirginliklerle geçen birkaç sene,
Matematik dersinde bazen basit bir iþlem,
Ama hayat dersinde bazen anlamadan çözmeye çalýþtýðýmýz,
Bazen de baþtan savma yapýp alýþtýðýmýz..
Ama her daim sonucunu merak ettiðimiz bir örnek olan birkaç sene,
Rüzgar…
Rüzgar yüzüne çarptýðýnda…
Alacaðýn nefesi senden çaldýðýnda…
Nefes alamayacakmýþ gibi olduðunda hatýrla…
Gözlerin dolsun, yaþlarýn palamarlarý bi çözüledursun ki..
Gönlünde bir gökkuþaðý oluþsun…
Bebekliðimizde kaldý..unutma…
Canýný sýktýklarý zaman uykuya dalmalar geride kaldý..
Sanma ki büyüdün…annene sor hala o aðlayan..
Aðladýðýnda göz kapaklarýný birbirine geçiren..
Yýrtacakmýþcasýna aðzýný, aðlayan…
Bi tanesin..
Uyandým…
Ýstanbul gibi her sokaðý denize açýlan…
Bir sokak aradým…kaybolmuþtum..
Artýk korkmadan kaybolmak istiyordum anlaþýlan..
Mutfakta bulaþýk yýkayan annemin gölgesi…
“Fazla uzun kalamam, haberin olsun” demiþti zaten…
Uyandýðýmda kim olduðunu bilmediðim onun sesi,
Rahat!...
Küçükken ne kadar da güzeldi..
Aþk þarkýlarýný dinlemek yoktu..
Kutu kutu pense oynar, saklambaçta birbirimizin
Yerini söylemeye çalýþýrdýk…þimdi ise…
Kendimizi bile bulamýyoruz..
O zaman düþtüðümüz zaman dizlerimiz kanardý,
Þimdi ise kalbimiz..
Reddedilme korkusu yoktu..
Bir kere aðladýk mý…
Hemen bizim olurdu..
Þimdi her gün aðlýyoruz…
Gidip de baþkasýnýn oluyor..
Keþke…
Keþke hiç büyümeseydik..de hep gülseydik be…
Her þeyin bir sonu varmýþ
Bir varmýþ bir yokmuþ ile baþlayan masallardan
Annemize yazdýðýmýz bir mektuba kadar
Her þeyin bir bucaðý varmýþ
Her baktýðýmýz yerde bir sevgili varmýþ..
Yakýp kavuran bir hasret acýsý..
Kendini yakýp da tellendirenler varmýþ..
Aðlayan gözler…
Her þeye raðmen koþarmýþ….
Aradýðýný bulana kadar..
Koþarmýþ..
Sonra belki kan kusarmýþ ama..
kýzýlcýk þerbetinden bahsedermiþ…
Ve belki sonra terk-i dünya edermiþ ama..
Aradýðýný da bulurmuþ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.