Gurbet Adamı Yoruyor Anne

Ellerinden öperim anne,
Bayramýn mübarek ola...
Bu bayramda ýrak,
Bu bayramda ayrýyýz anne...
Ýnsan gurbete düþmeye görsün,
Her þeyi özlüyor anne...
Babamla gittiðimiz bayram namazlarýný,
Hani bütün ailenin bir arada olduðu sabah kahvaltýlarýný,
Büyüklerin ellerini,
Yan komþunun verdiði þekerleri özlüyor...
Þimdi büyüdük,
Gurbete düþtü yolumuz,
Buralarda baðlý elimiz kolumuz,
Bayramlarda bile gelemiyoruz,
Gelemiyoruz ama
Ecel çalýnca kapýyý,
Doðduðumuz topraklara gömülmek istiyoruz...

Köþedeki bakkalý bile özledim anne,
Hani arayýp da aradýðýmý bulamadýðým bakkal var ya,
Ýnsan onu bile özlüyor anne...
Arada bir esiyor rüzgar,
Katýyor beni önüne,
Götürüyor o özlediðim þehre,
Ýnsanýn es be rüzgar,
Es diyesi geliyor...
Özlüyorum anne,
Buralarda insan suyu bile özlüyor anne,
Buralarda insan kardeþi özlüyor anne,
Aile sohbetlerini,
Peþ peþe atýlan kahkahalarý,
Eþ dost ziyaretlerini,
Eþ dost demiþken...
Hepsine benden selam söyle,
Bu bayramda gelemedi de,
Gurbet zor de,
Belki bir dahaki bayrama gelecek,
En sevdiði yemekleri yapacaðým,
Öpüp koklayacaðým,
Belki gidecek ama
Arkasýndan yine su dökeceðim de anne...
Gurbet zor anne,
Ýnsan özlüyor,
Evin kedisini bile özlüyor anne...
Soluduðu havayý özlüyor,
Ve gurbet adamý yoruyor anne,
Gurbet adamý yoruyor anne...
Sosyal Medyada Paylaşın: