Hep O Geceler

Bir küçük düþünce bir kývýlcým olur
Alevler sarar her yaný
Hasret mi desem, yokluðun mu desem
Bir þeyler yakar, yýkar geceyi
Damlayan sen mi desem, ben mi desem.

Tutmak varken elinden, saçýný okþamak varken
Neden sarýlýr yalnýzlýða geceler?
Öpülmeyi bekleyen dudaklar sýcacýk,
Tutuþur yanar daðlar taþlar nefesten
Ýçten içe lavlara atar kendini
Sütlaç kývamýnda bir ten.

Sorular cevaplara hükmeder
Duvarlar ’Olsa’ rengindedir hep
Yastýðýn altýna bir cümle saklanýr
"Seni seviyorum." diyerek fýsýltýyla
Her gece uyanýr.

Renksiz ördekler yüzer gölcüklerde
Mevsim hep sonbahardýr
Aldatýr arada sýrada küçücük çiçekler
Çok kýsa bir andýr, mutlulukla kanat çýrpar
Doðduðu gün ölmeyi bekleyen kelebekler.

Hani, þarkýlar serzeniþe vuruldukça güzeldir
Hasretler kulaktan girip yüreði yakar
Hani, sevda uzaklaþtýkça büyür ya
Hep gecelere taþýr güzellikleri, hasletleri
Ve uyanýr yorganýn altýndan güzel bir rüya.

Hep o gecelerdir,
Hep o gecelerdir yaþama azmi veren, yaþatan
Býkýlmaz, orada kalmak ister insan
Hep o gecelerdir güneþin aydýnlattýðý kör kuyularda
Açýlmak istemeyen gözlerle uyanan.

Þiirin Kayýt Tarihi 19.09.2007 23:21:00

Sosyal Medyada Paylaşın: