AŞIK VEYSEL'E

Þarkýþla ilçendi, Sivas ilindi;
Ýslamiyet dinin, Türkçe dilindi.
Türküler söyledin, adýn bilindi;
Güreþtin her zaman baþa Veysel`im.

Çiçek hastalýðý gözünü aldý,
Ecel, Mart ayýnda kapýný çaldý.
Sen gittin, sazýnsa dünyada kaldý;
Sýrtýný yasladýn taþa Veysel`im.

Uzun ince yolda nice yürüdün,
Þiirleri çiçeklerle bürüdün.
Öldün amma zannetme ki çürüdün,
Dünyalar durdukça yaþa Veysel`im.

Saz çaldýn söyledin, yeniden doðdun.
Gönül gözün gördü, þeytaný koðdun.
Ayrýldýn, bizleri mateme boðdun;
Oldun gönüllere paþa Veysel`im.

Aþýklar methiye düzerler sana,
Dost kaybetmek zor gelirmiþ insana.
Kevser Irmaðýna dalýp yunsana,
Dünyalý görünce þaþa Veysel`im.

Þatýroðlu sanki ayýn on dördü,
Kul Bahri`yim, soruyorum : Kim kördü ?
Bakmak baþka, görmek baþka ki gördü!
Ahireti et temaþa Veysel`im.

25 MART 2002 / MALATYA

Sosyal Medyada Paylaşın: