................................Bu bir gerçek hikaye, Gülizar’ýn hayatý, ................................Yaþamak haram ona, kurtuluþtur memâtý.
Bedel ödenecekmiþ, neyin bedeliyse bu, Ýnsanlarý kör etmiþ, o hep korkulan tabu, Rabbi hiç vermemiþti, babasýna mîlâdý, Bebekleri hep kýzdý, yoktu erkek evladý.
En nihayet seçildi, kurban oldu Gülizâr, Dokuz kardeþ içinden, olacaktý ele yâr, Elleriyle islenmiþ, sandýktaydý çeyizi, Lâkin karalanmýþtý, kanýyordu el izi.
Öylesine deðildi, verdiði emekleri, Dokunmuþtu nakýslar, güzeldi dilekleri, El emeði göz nuru, çeyizine sinmiþti, Nankör talihi ise, göz yaþýna binmiþti.
Evde vardý bir telaþ, annesi aðlýyordu, Cihâný titretiyor, yüreði daðlýyordu, Evladý gidiyordu, bir "TÖRE" nin uðruna, Kýzýný basmýycaktý, bundan böyle baðrýna.
Mâtemi dünya kadar, aðlýyordu Gülizâr, Ýþitti kardeþleri, nedendi bu intizâr, Þöyle dediler ona, "neden aglýyor annem", Ne desin ki Gülizâr, gözlerinde binler nem.
Ellere gidecekti, daha çocuk yaþýnda, Yoktu baska çaresi, tat kalmadý aþýnda, Ýncinmiþti yüreði, umutlarý târ-u mâr, Nedendi ve niçindi, baþýndaki onca hâr.
Berdel ona vurmuþtu, bedeli biçilmiþti, Elinden birþey gelmez, umudu içilmiþti, Derdin bu en büyügü, binmiþti ya sýrtýna, Emel ve arzusunu, çalmýþtý bir firtina.
Lâl kesilmiþti dili, evde telaþe çoktu, Ýnsanlar toplandýlar, konuþulanlar oktu, Yüreði darmadaðýn, hayalleri bitmiþti, Dimdik duruyordu da, ruh bedenden gitmiþti.
Ýçeriden bir genç kýz, "Haydi gül kýz Gülizâr, Baþýna talih kondu, seneye de bana var" Uðursuz bir laf etti, koptu sanki kýyamet, Gül yüzü de solmuþtu, kime etsin nedâmet.
Üzgündü belki amma, hiç yýkmadý bendini,, Lâkin duruþu dikti, kaybetmedi kendini, Ýnancina sýðýndý, kaynar sular altýnda, Zirâ bir yeri vardi, Yüce Allah katýnda.
Aðladý figân etti, "bunlar hep yalan" dedi, Riyakâr insanlara, içten neler söyledi, Iþýk yoktu bu yolda, gerçek hiç olamazdý, Narin gül bedenine, karanlýk dolamazdý.
Biraz dinledi önce, kapýnýn eþiðinde, Ekâbir konuþtular, lambanýn ýþýðýnda, Duydu birþeyler amma istemedi inanmak, Esâret gibi birþey, bu nasýl bir sýnanmak.
Liyâkat ehli idi, odaya girdi önce, Ýstiyordu öðrenmek, ne konuþuldu onca, Babannesi köþeden, önce bir kaþ göz etti, Esrarengiz halleri, Gülizâr’a da yetti.
"Rahat býraksan bizi, çýksan artýk" diyordu, Dedesi bir köþede, bin hale giriyordu, Ennihayet babasý ve annesi de sustu, Loþ akþam saatleri, bütün laneti kustu.
Mâtemli bir hâl ile odadan çýkýp gitti, Ýsteði sorulmadý, hayallerini yitti, Yavaþ adýmlar ile önce mutfaða girdi, Doldurdu tüm çaylarý ve hâlâ hersey sýrdý.
Ýstemiyordu bunu, titredi kuþ yüreði, Yaþanmaz oldu artýk, þimdi ömür süreði, Annesi yanýndaydý, dedi "aðlama kýzým", "Zor biliyorum amma, "sensin yürekte sýzým."
"Izdýrabýný dindir" , dedi "yazgýmýz budur" "Kaderine razý ol, haydi biraz gel otur". Lâkin sen hiç darýlma, canýný da hiç sýkma, Allah büyüktür kýzým, umudunu da yýkma."
Rahattý misafirler, pazarlýklar yapýldý, Olan olmuþtu artýk, Gülizârsa satýldý, Lâl olmuþtu kelâmý, yüreðinde bin yara, Sonunda verilmiþti, yaþlý bir ihtiyara.
Uzun sürmedi zaten, bohçalar gitti geldi, Nasýl bir garip haldý, gittiði kapý eldi, Buram buram kokular, kýnalar evi sardý, Ölmekten beterdi bu ve dünya ona dardý.
Yalnýz ve kimsesizdi, gülemedi Gülizâr, Lisâný ketumdu da, bilemedi Gülizâr, En nihayet babanne, kükredi bir kez daha, "Toparlan artýk" dedi, "gerek yok bunca âha".
Öylece çöktü kaldý, göz pýnarlarý doldu, Rü’yet-i cemâlinde, bütün çiçekler soldu, Eger kýz olmasaydi, bunlar olmayacaktý, Yorgun gözlerine de, yaþlar dolmayacaktý.
Esti gürledi yine, babannesi yanýnda, Bize çocuk gerekli, hem de erkek kanýnda, Eðer doðurmaz isen, bize erkek bir çocuk Devam etmez soyumuz, biz oluruz küçücük.
Eller düðün bayramda, günler geldi ve geçti, Nihayet geldi çattý, düðün gününü seçti, Lale sümbüller ile düzenlendi odasý, Elbet duyulmýycaktý, içten gelen nidasý.
Râyihalar içinde, yüzü gözü boyandý, Bir üryan hayâldi O, sabrý sona dayandý, Evcilik oynýycaktý, evlilik hiç deðildi, Þükür içinde durdu, boynu bükük eðildi.
Pazarlýðýn gereði, köyün orta yerinde, Alný açýktý ama acýsý tâ derinde, Rüyalar kesildiler, töre sanki bir makas, Artýk vakit gelmiþti, yapýlacaktý takas.
Yalvaracaktý zâhir, baba ve annesine, Artýk söz geçmiyordu, yaþlý babannesine, Haykýracaktý bir an, "vermeyin beni" diye, Ancak dili tutuldu, sorgularý hep" niye?".
Yarýlmýþtý gök sanki, Gülizâr üþüyordu, Alem halaylar ile eðlenip coþuyordu, Lisâný düðümlendi, boðazýnda hýçkýrýk, Lâl olmuþtu hep dili, kalbiyse çoktan kýrýk.
Ennihayet kocasýn, ilk defa gördüðünde, Revâ mýydý bu durum, kendine sorduðunda, Üzülmek faydasýzdý, töre yaþanýyordu, Çün efkârý bulandý, umut aþýnýyordu.
"Kaderim buymuþ" dedi, dedi "artýk kabul et", Usulca kardeþine, "anam size emanet, Rahat ettirin onu", dedi "üzmeyin sakýn", Uðurlar olsun size, benim idâmým yakýn.
Þikayet etmiycekti, alan razýydý zâhir, Asmýycaktý yüzünü, Rabbi herþeye Kâdir, Küsmiycekti kimseye, sitem de etmiycekti, Uðurlar olsun deyip, aykýrý gitmiycekti.
Râzý olmasa bile, baþýna gelenlere, Þaskýndý olanlara, töreyi bilenlere, Usulca sokuldu da bahtýn kara yanýna, "Neden ve niçin" dedi, kýyacaktý canina.
Lâkin inancý birden, dedi "yapma Gülizâr ", Ahiret denen yerde, o sýcak Cehennem var, Râzi deðil yüreðim, Rabbim zaten biliyor, Ahdým tutsun töreyi, gençliðimi siliyor.
Tutundu kaderine, mal gibi satýlmýþtý, Umudun çiçekleri, bir yana atýlmýþtý, Takýldý mâzîsine, sonra dedi "Elveda!", "Uyku haram gözüme, gençliðime de veda"
Ellerini öpünce, anne ve babasýnýn, Düþündü bir an için, derdi çoktu baþýnýn, Eninde ve sonunda, gelecekti bu belâ, Lâyemut deðil insan, hiçbirþey deðil âlâ.
Ýçinden geçiyordu, birgün gelecek elbet, Bir evlat vermiycekti, töreye ilelebet, Evladý tahsil görsün, istiyordu okusun, Râzý olmasýn elân, ilim irfan dokusun.
Dedi "çocuklarýmý, sevdiðine vericem", "Ellerimle besleyip, güller gibi dericem", Lâkin günün birinde, töre karþýma çýksa, Ýdâma da giderim, bana kurþun da sýksa.
Deðil insan bedeli, BERDEL gibi bir illet, Insana revâmýdýr, þu BERDEL denen zillet.
Akrostiþ : Bir bedel ödenecekmiþ, Neyin bedeliydi bu, Gülizarýn bedeli Berdel miydi? Yazýklar olsun böyle töreye Bedenler beþ paraya, Hayaller üç kuruþa Kurþunlara Tutuldu. Bedeli Berdel idi.
13.09.2009 / Frankfurt Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.