GÜL İLE BÜLBÜL ÜN AŞKI.

Eylül ayý geldi, soður havalar.
Son bahar gösterir, soluk yüzünü.
Gülleri gam sarar, düþer yapraklar.
Bülbül naðmeleri, döker hüzünü.

Gül ile bülbülün, son günleridir.
Ayrýlýðýn hüznü, sarar yüreði.
Gülden damla damla, düþen sevgidir.
Firaktan bülbülün, yanar yüreði.

Sicim sicim yaðmur, gözyaþý bulut.
Üzülür melekler, aðlar gökyüzü.
Bülbül nevbaharda, biter mi umut.
Solup giden güller, sever mi güzü.

Ayrýlýk sancýsý, girmiþ gönüle.
Hüzündür sonbahar, bülbül aðlatýr.
Özlemin acýsý, bend etmiþ güle.
Hasretin ateþi, yürek daðlatýr.

Yanarken gönüller, son baharlarda.
Solunca yeþiller, dökülür yaprak.
Gam yüklü bulutlar, aðlar daðlarda.
Güz mevsimi gelir, sevinmez toprak.

Türkmendaðlý sende, çok bahar gördün.
Ýlahi sevgiler, ölümle gider.
Gül ile bülbülle, þiirler ördün.
Aylar yýllar geçer, ömürler biter.

HÝLMÝ CAN.
13.EYLÜL.2009.


(2415)
Sosyal Medyada Paylaşın: