Aklî göz perdeliyse gerçek ýþýðý deðmez
Noktasý konana hiç ebediyet sýr vermez
Deðil midir varlýða sonsuz sualsiz sebep
Çýkrýðýnda eðrilen o düþünce; düþünce
Arapsaçý o benlik yüzünün pür suyunu
Dökmez mi ölü güneþ gölge vurmuþ usuna
Gerçeðin derinine dem sýzan varoluþun
Sevginde, nefretinde süratle biçimlenir
Beyaz renk olan savýn kül renge düðümlenir
Sanma doðrular birdir ölüm yaþam arasý
O aklýn sunduðuyla daima þekillenir
Sen seninle baþ baþa, ben benimle baþ baþa
Gördüðün yer kadardýr inandýðýn doðrular
Titreten ses kadardýr hayata uzandýðýn
Sedefteki ak inci, kabuðu kapalýysa
Medet beklenmez asla deðmez nur ýþýðýndan
Ýndirgediðin doðru, o gayya çukurundur
Topraða gömdüðünse korktuðun gerçeðin
09.09.2009
Þükran AY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.