KÖRDÜĞÜM
Yýkýlýrda,karþý daðlar yýkýlýr,
Bahçelerde,mor sümbüller açýlýr,
Ýpek saçlarýn etrafa saçýlýr,
Tarumar olur,viran olup kalýr.
Sararýr yapraklar ,çöker bir hüzün,
Bu sitemlerle,söylediðin sözün,
Çektiði nedir ,aðlayan gönlümün,
Sevgide,aþkta hep mecalsiz kalýr.
Her tarafta bir hüzün,dolaþýr durur,
Gönlümdeki hülyalar,hep yalan olur,
Biçare gönlümü keder arar bulur,
Tarumar olur.viran olup kalýr.
Kördüðüm olmuþ,bulunmaz devalar,
Dert üstüne,bin dert katar sevdalar,
O güzelin takýndýðý edalar,
Sevgide,aþkta hep mecalsiz kalýr.
Uçururlar kuþu,çýkar havaya,
Kurtulmaz bir kere ,düþen sevdaya,
Çare bulan yok,kalpteki yaraya,
Tarümar olur,viran olup kalýr.
Harcadým ömrü,bir bakýþ uðruna,
Girmeden ölürsem,sýcak koynuna,
Yürüdüðüm zaman,mezar yoluna,
Sevgide,aþkta hep mecalsiz kalýr.
Koyarlar beni,topraðýn altýna,
Giderim Ulu Mevla’nýn katýna,
Dikilir melekler baþým ucuna,
Tarumar olur,viran olup kalýr
Etraf siyah karanlýða bürünür,
Elinde bir tokmak,melek görünür,
Yanar bu kalbim,ahlarla dövünür,
Sevgide,aþkta hep mecalsiz kalýr.
Baþlar artýk,sorgu,sual zamaný,
Bir dertki bu,bulunmuyor dermaný,
Yanan gönlümün,tütüyor dumaný,
Tarumar olur,viran olup kalýr.
Beni,sorgu yaðmuruna tutarlar,
Sonra alevler içine atarlar,
Vücudumdaki dolaþan damarlar,
Sevgide,aþkta hep mecalsiz kalýr.
Yanar vücudum,söndüremez kimse,
Acýr bana,bu halimi kim görse,
Yanýma o yar,bir kerecik gelse,
Tarumar olur,viran olup kalýr.
Aþýk Adil der..,yanarsýn durmadan,
Ölürsem eðer,dünyaya doymadan,
Bir kuþ sesiyle ,uyanýruykudan,
Sevgide,aþkta hep mecalsiz kalýr.
Adil ÜREKSOY
E.Öðretmen 12.10.1970
Sosyal Medyada Paylaşın:
üreksoy mobilya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.