Anlamýyor gönlüm, sazdan, niyazdan;
Bir yangýn ki, kaldý çok eski yazdan,
Sen bekleme, gideceðim birazdan;
Kaç göz izi yüzümüzde eskiden,
Ölürüm de, dönmem dedim sözümden!
Varlýðýmý teslim ettim bir aha !
Anla! Nasýl bakar mýþým günaha?
Mat oldum ben, çektikleri bir þah’a!
Ezikliðim kaldý, bu yenilgiden,
Kimse bir þey, anlatmasýn sevgiden.
Bir ulu dað mýdýr, bað mý ayakta,
Kaç kez düþüp, kalktým; ben bu koyakta,
Demir çarýk gezdim, yalýn ayakta!
Her zamana oldum, bir gönlü deli,
Bu sevgi künyem de kaldý ezeli...
Bir gün gezinirken gönül daðým da,
Beni avladýlar,o toyluðum da,
Boþluðumda burdan, sarhoþluðum da;
Ayýk gezmiyorum, ben o gün, bugün;
Yaþayýp, giderim kendime sürgün...
Hem cennetim oldu, hem kýyametim!
Beyliði de gördük, düþtük de yetim,
O, benim son güne kalan servetim;
Kah bir kehribardýr, gahi bir inci,
Gül açarken gönlümüzün sevinci...
Eksiðe,fazlaya aldýrsan ne gam?
Gelen beydir þimdi, gidense paþam,
Hem ektik, hem biçtik, sürdük bir yaþam;
Gönlüm, gözlerime yoldaþ oldu mu,
Hayat dediðimiz, bir akarsu mu?
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.