RAMAZAN İSTEMİYOR AÇ KALMANI

Senin rahmetin kuþatmýþtýr bütün ayý,
Semboliktir bize yazýlan rakamlý sayý,
Rabbim! Sen isteseydin bir ayý deðil,
Bin ayý bile tutardýk, bu emri duyalý.
Sancýlý girdik, tomurcuklu bahçene,
Ehli küfür bir olup saldýrdý lehçene.
Ýslam yurdunda oluk oluk kanlar akýyordu,
Müslümanlarsa buna aval aval bakýyordu.
Bir anne çocuðunun ölü cesedini arýyordu,
Akan masum kanlarsa yürekleri daðlýyordu.
Uyan be kardeþim! Dahasý da var dahasý,
Ýnsanýn yüreðini yakýyor ölümler vahasý.
Azerbaycan kan aðlýyor, Cezayir de öyle,
Ýnan zulümle abat olunmaz, gitmez böyle.
Zulme uðrayanlar sadece bu iki devlet mi?
Bizi kurtaracak olan uyuyan bu millet mi?
Müminin nefes aldýðý dünyanýn her yerinde,
Doðusunda, batýsýnda, güneyinde, kuzeyinde,
Doðumun ile kazandýðýn insanî bütün hakký,
Zalimler sana býraktýrýrlar aðladýðýn beþikte,
Gerekirse seni öldürürler çýkar için kundakta,
Zalim için haktýr, hakký yok etmek kundakta.
Bütün mazlumlarý adi bir çarkta döndürürler,
Sonra da kendi zehriyle insanlýðý öldürürler.
Kapalý kapýlar arkasýnda gizli planlar yapýlýr,
Zulme karþý geldin mi hemen icabýna bakýlýr.
Hak, hukuk, adâlet, kendilerine demokrasi,
Müslümanlara kalýr yasaklar beyannamesi.
Mazlumlar dosyasý mahkeme duvarlarýnda,
Akýlsýz insanlarý barýndýrýrlar davarlarýnda.
Sevmek zorundasýn, sevmesen de yasalarý,
Elinizden hýzla çekip alýnýr hakikatin asalarý.
Ramazan istemiyor senden böyle aç kalmaný,
Bilinçsiz, amaçsýz ve þuursuzca oruç tutmaný,
Nefsini ve bedenini boþu boþuna kandýrmaný,
Sonra da ruhunu yalan rüzgârýna inandýrmaný.
Allah rýzasý kalbinin derinliklerine düþmeli,
Sevgi tohumlarý bahçende senin yeþermeli,
Meyvesi olgunlaþtýðýnda boy boy dizilmeli,
Bu iklime teslim olup nefsini iyice bilmeli.
Ýftarda sofraya dizilir çeþit çeþit sulu boyasý,
Yenmeden çöpe gider, günlük israf sofrasý.
Bir tarafýnda nefis putu, diðerinde kölelik,
Hak, adalet, hukuk yerine konmuþ hilelik.
Diriliþe senden baþlýyoruz nefsimizi ezerek,
Ýslam’ý anlatacaðýz, bütün dünyayý gezerek.
Yüce Rabbim! Önce senin rýzan sonra dirayet,
Mükâfatýný yalnýz senden umarak ver hidayet.
Müþrik ve Münafýk da aç kalýrmýþ utanmadan,
Makam, mevki, nefsi midir seni buna zorlayan?
Aç kalmanla tok olman arasýnda ne fark var?
Bir hayvan da aç kalýyor avýný bulana kadar.
Ey insanoðlu taný kendini! Bu, sen deðilsin!
Fýrýldak gibi dönen münafýk yüklü beyinsin.
Katlediyorsun önüne geçen her Müslümaný,
Anladým düþündükçe anlaþýlmaz hengâmeni.
Çark ediyor akýlsýz beynin zalimler dünyasýnda,
Soludukça batýyorsun þirkin pus dolu havasýnda.
Uyan artýk! Oynanan bu adi oyunlar karþýsýnda,
Hakkýn kulpuna iyice sarýl medeniyet çarþýsýnda.
Yaþadýklarýna Ramazan Ayý þahitlik edecektir,
Hakiki oruç tutan hakkýn yolundan gidecektir,
Müslümanlarýn mükâfatlarýný tam alacaklarýna,
Adli ilâhide þüphesiz ki oruç þahitlik edecektir.

9 Mart/1992
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: