Esip kimbilir hangi okyanuslardan Aðlayarak kapýmý çalan Belki de bir hüzündü, benimle paylaþan sesin gizemdir senin, liman bilmez aðýtlarýyla Gördüm, kanatlarýndan kopan güneþi Bu rýhtýmdan yürürken Hep seni düþledim.
Sen ki, o gülün dikenin Aþkýn ve acýlarýn bahçevaný Gözlerin nehirdir, aktý bende.
Sen bilsen bilmesen de Acýlar belki bir susuþtur Dudaðýný ýsýr benim gibi Dalgalarýn dehþetini seyret Ve bir þarký dinle Hasret yangýný baþladýðý yerden
Tren durur istasyonda usulca Kimdir, bekleyen bu gecede Sürgünü savuran Hiç usanmadan Bu ayazda, sevdasýný tekbaþýna.
Nuri Daðdelen
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.