Herhangi bir hayat günümün, unutmak istediðim gecelerinden biri...
Bu yaþýmda belki de annemden küçüklüðümde hiç dinlemediðim
Masallarla uyumak isterdim, sabaha masal gibi kalkmak için belki
Hep özledim annemi, bana oðluþum demesini, bakmasýný gülümseyerek bana
Nereden açýldý konu bilmiyorum geçen gençliðim, yorgun adamým
Bir gün dedi ki bana, anadolu da çocuklar gece sevilir oðlum
Uyuyamadým o gece, o gün bu gündür geceleri hep bekledim, belki sever diye
Ya ben uyuya kaldým o severken, ya da o ben uyumuyorum diye gelmedi
Yýllarca bekledim binlerce ömrün feda olasý o kelimeler için, gelmedi, gelmedi...
Þimdi bunca beklediðim yýllarýmýn ardýndan,
Bu evden ayrýlýrken sizlere el sallamak
O kadar zor geliyor ki bana...
Bir yaným kanýyor anne, acýyor bir yaným, sýzlýyor !
Eksiðim be annem, inanýn eksiðim, çok eksiðim
Ýçimde bir yerler nasýl titriyor bir bilsen annem
Aðlýyorum içten içe, gözyaþlarým yine içime akýyor...
Annem, caným annem, can annem, dünyam annem, herþeyim annem
Gece el sallar evlatlar anne, siz uyurken, üzülmeyesiniz diye
Göremezsiniz, aðlayamazsýnýz, ANLAYAMAZSINIZ....
Not: Caným Anneme.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.