Gönül..

Çýkýp yükseklere eðlenme gönül,
Bir gözü sürmeli indirir seni
Mecnunu çöllere düþüren maraz
Bir Leyla cevrine kondurur gönül

Benim der gezersin baðý bostaný
Nimet benim dersin afiyet benim
Zaloðlu olsan da bil bu destaný
Tersinden yazdýrýr, andýrýr gönül.

Hem ne beyler geldi hem ne paþalar
Firkatine yaktý bil cümlesini
Kimi kasvet eti kimi temaþa
Az yaþa, çok yaþa yandýrýr gönül.

Kim sefa sürmüþ ki aþk illetinden
Kim mamur olmuþ ki de zilletinden
Eninde sonun da yar himmetinden
Yandýrýr yandýrýr, söndürür gönül

Abdulah ECEVÝT

Sosyal Medyada Paylaşın:

abdullahecevit Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ÖLÜM SENİN EŞİN DOSTUN OLMAZ MI BİR MENEKŞE GÖZ HATIRATI ANNEME Aşk SENİN İçin GÖZÜNDE Kİ HÜZÜN MİRAS MI KALDI ? Kumar Gözlerin GAZEL ŞEHİT MEHMED E Filistin/hükmü ilahi... 2 Kaç Mevsim Bekleyim Kapında?