Sularý buz kesmiþ Iðdýr’ýn,
Daha þimdiden.
Kýþ nerede gözünü sevdiðim,
Sonbahar bitmeden.
Ve tanýþtýðým bir vakit,
Taa Nahçivan’dan gelirken;
Heyy Aðrý Dað’ý gel tanýþalým gayrý.
Hasretliklerimiz bile ayný,
Ayný marurluk.
Týpatýp ayný, geçmiþe kök salmýþlýðýmýz.
Ve geleceðe atýlý köprülerimiz.
Dallarý altýn sarýsý üzüm salkýmlarý.
Gündüz tren garýndayým Erzurum’un.
Beklemek,
Bir bankta,
Karþým da ülkem haritasý.
Oklar atýlmýþ gidilesi yerlerine,
Þehirlerin sonlarý hep üç noktalý...
Gecesinde tutmuþ orospular
Malum köþe baþlarýný.
Aðýzlarýnda bilindik küfürleri sokaklarýn,
Hýrçýn, saldýrgan.
Bir adým daha atsam, elleri saçýmda dolanýk,
Dizlerim yerde kan, revan.
Ve Pasinler Kalesi’dir, uzaktan el sallar,
Yakýnýna davet var.
Ve kuþatýldým sanki,
Sanki esir kaldým.
Kurtuluþ için biraz tarih kurcalamam lazým.
Bilmem ki kalenin mimarýna mý,
Þehrin valisine mi
Hatýr saydýrmalýyým?
Suyundan içtim senin, þehir
Ekmeðinden yedim.
Gel, istersen parmak kesip,
Kan kardeþ oluverelim.
Artýk küsmeyelim hiç.
Hiç kavga etmeyelim.
hasret çayýr/ mayýs 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.