BİRAZ ÖZGÜRLÜK LÜTFEN

Bir kayboluþ,ya da yeni bir baþlangýç.
Ýnsan bu her þey mümkün,
Her þey doðal ve olaðan.

Hadi ben sýkmýyorum canýmý,
Olur diyorum.
Peki onlar,aðýzlarý torba olmadýðý için büzülemeyenler.
Onlar ne der ?

Ýþte bu kader,
O ne der,bu ne der?
O onu derse birine,biride öbürüne der.
Öbürü tutamazsa kýrýlasý çenesini,
Evdekiler ne der.

Mahalle baskýsý mý dersin,aile baskýsý mý?
Her ne karýn aðrýsý olursa olsun.
Gençlik hep bu þikayetlerden muzdarip.

Büyük þehirler,okumuþ medeni insanlar ve aileler,
Bunlara göz yumabilir.
Ama benim beldemde insanlar,
En ufak þeyden nem kapar.

Aman dikkat et kýzým laf çýkar,
Yok aman el alem ne der…
Aman anne sana ne elden alemden,
Kim ne derse der.

Bu bende ve dile getiremeyenlerde derin bir yara,
Býrakýn bizi,çok sýkmayýn,yaþayalým doyasýya.

(siz hiç genç olmadýnýz mý kardeþim?siz gezmek,tozmak istemediniz mi?rahat býrakýn bizi,býrakýnda yaþayalým.onun bunun lafý korkusuyla deðil,özgürce yaþayalým.fazla rahatlýk iyi deðil farkýndayým,ama az da olsa özgür býrakýn.büyüklerime saygýlar…)


Buket Çevik ( 10 Eylül 2009 )

Sosyal Medyada Paylaşın: