Usulca yaðarken yaðmur,
Ýçimdeki fýrtýna artar.
Kalbim için için aðlar.
Sessiz bir sokaktan geçerken yaðmur
Damla damla üzerimi ýslatýr.
Yalnýz bir bebeðin aðlama sesleri duyulur.
Sokak lambasý acýyormuþcasýna ýþýðýný yüzüme vurur.
Hafif bir rüzgar yerdeki dökülmüþ yapraklarý savurur.
Gözyaþlarý yaðmura karýþýr.
Bir umutla yapýlan son hamle yüzlerde iz býrakýr.
Herkes matlaþýr.
Herþey o anda karýþýr.
Umutlarýn bittiði gözler yaþarýr.
Çaresiz gözler yerini çýðlýklara býrakýr.
Ve bir kabustan uyanýr.
Mahmurlaþmýþ gözler etrafa bakakalýr.
Sözler tükenir,susamýþ aðýz yutkunur.
Ve tekrar gözler yorgunlukla uykuya dalar.
Oda pencerisinden esen rüzgar,
Dýþarýda yaðan yaðmur,
Herþeyi unutturur.
Sýcacýk yorganýn altýnda dalmýþtýr gözler mahmur...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.