Ne zamandýr bir soru, düþünceme takýlýr, Rüyâma girerdin de, nedenini bilmezdim, Ýsmini her anýþta, tam þurama çakýlýr, Ýþte öyle bir aðrý, gözyaþýmý silmezdim.
Sýr gibi saklardým da, kimselere demezdim, Zemheri yokluðunda, bir hayalin sarardý, Çaresiz onu bile, býrakýp gidemezdim, Yaþlýydý gözüm amma, hasretime yarardý.
En nihayet sözünde, duyunca bir kelâmý, Uçtu yürek kafesten, bülbülvâri þakýdý, Olmaz dediðim anda, verdi gönlün selâmý, Onca sabýr uðruna, yaþadýðým hak idi.
Seviyorum seni yâr, þiirim senle mâhir, Merakýmda bin konu, gül yüzünü özlerim, Kim ne der ise desin, deðil mi aþkým zâhir, Rü’yet-i cemâlini, sabýr ile gözlerim.
……….Uzamasýn bu hicrân, bilinsin arz-u hâlim, ……….Meþkin þu dem çaðýnda, kavuþalým sað sâlim.
16.07.2005 / Ýstanbul
Metin ESER Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.