YAVAŞ GİT ABLA..

Bugün kaybettim ellerini avuçlarýmýn arasýnda..
Ufacýk ayaklarýnla benim attýðým adýmýn yarýsýný bile atamazken sen,
Kaldýrýp baþýný bakarak gözlerimin içine
’YAVAÞ GÝT ABLA ’ dedin ..
Benden destek alarak atýyordun adýmlarýný.
Bense ellerimin avuçlarýnda kaybolup,
Adýmlarýmý senden destek alarak atacaðým günleri düþünüyordum..
Nefesim daraldýðýnda gözlerinin içine bakarak ,
’YAVAÞ GÝT ABLAM’ diyeceðim günleri..
Hiç büyümesen keþke..
Hep küçük kalsa ellerinde yüreðin gibi.
Hiç çekmesen ellerini avucumun içinden ,
Tüm zorlu yollarý beraber yürüyebilsek keþke..
Her düþtüðünde yanýnda olabilsem,
Kanayan dizlerini ellerimle sarabilsem.
Ve silebilsem gözyaþlarýný ayný ellerle...
Ama hayat acýmasýz..!
Kendi dertlerinle kendin savaþmak,
Düþtüðünde üzerindeki tozlarý sirkeleyip yola devam etmek,
Engebeli yollarda tek baþýna yürümek zorundasýn..
Bazen yanlýz kalmak kaçýnýlmaz.
Korkma karanlýktan, yanlýzlýkta kendini bulacaksýn..
Zaman çok hýzlý geçiyor , çark çok hýzlý dönüyor.
Ablamýn kardeþiyken , kardeþimin ablasý oldum birden...
Peki Ablacým yavaþ gidelim..
Ama hayat bizi bekler mi dersin..?
Önümüzde kocaman bir yol..
Ömrüm yettiði sürece pamuk ellerini avuçlarýmdan çekme PRENSESÝM..
Sosyal Medyada Paylaşın: