KÖYÜM
Damlarýnda akþamýn karardýðý,
Yaþamý kýt,virane köyüm.
Kararan damlarýn koyuluðunda,
Seni tadýyorum,yudum,yudum.
Sen,aydýnlýða susayan,
Bilgi pýnarýndan yoksun,Anadolu’mun parçasý,
Unutulmuþ,terkedilmiþ köyüm.
Yalnýzlýðýnla baþ baþa,
Kaderinin çizgisinde yürüyorsun.
Çiçeklerinin rengi sararmýþ,
Aðaçlar dökmüþ yapraklarýný.
Izdýrap okunuyor gözlerinde insanlarýn.
Izdýraplarýn en büyüðü,en korkuncu.
Boynu bükük yavrularýn,
Meleþmiyor kuzularýn.
Kuþlar ötmüyor saçaklarýnda,
Viraneleþmiþ damlarýn.
Sen kýrkbin köyümden biri,
Yalnýz bir tanesi,birbirinizin benzeri.
Sana kadar uzanmýyor ellerim,
Takýlýp kalýyor , þehrin bacalarýnda.
Sen güzel ve cana yakýn köyüm,
Unutulmuþsun medeniyetin aydýnlýðýnda,
Köylüm,terkediyor seni,
Özlemi ile þehrin,güzelliðin.
Halbuki sen daha bir baþka,
Daha can bir güzelsin.
Adil ÜREKSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
üreksoy mobilya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.