Sana git diyemem....
Ama neden döndün ki geri, iyiydik böyle ikimizde.
Sen hep çok sevilen, bense yitik bir sevdalý ardýnsýra.
Hoþ alýþmýþtým ben hüzne boyalý sensizliðe.
Diyorum ya yaðmur yüreklim, iyiyim ben böyle
.Hani o uykulara hasret kalan gözlerim
sabahlara dek yollarýný beklerken sen gelmemiþtin ya.
Yine gelmeseydin keþke...
Çýðlýk çýðlýðayken o en devasa özlemlerim,
hani yüreðim kan revanken,
yaralarým henüz kabuk tutmamýþken hiç sarmamýþtýn ya.
Yine sarmasaydýn keþke...
Ben býkmadan usanmadan ararken nefesini,
tüm benliðimi ortaya koymuþken,
son bir kez görmek uðruna seni,
defalarca seslenirken ,
sen bir kez olsun duymamýþtýn ya beni
Yine duymasaydýn keþke...
Zifiri ayazýnda gecenin
yüreðimin orta yerine oturan o deli yangýn ýsýttý hep içimi.
Hiç kimsem yoktu ki kolunun altýna baþýmý sýkýþtýrýp aðlayacak,
saatlerce gülüþünü anlatacak,
sýðýnmadý anlayacaðýn yüreðim hiç bir limana...
Dokunan yalnýzca senin ellerin olsun istedim ürkek tenime
.En azýlý özlemlerimde bile hiç dokunmamýþtýn ya ellerime.
Yine dokunmasaydýn keþke...
Bozulma sakýn ben sana sitem etmem bilirsin.
Sitem deðil bu sýzlanýþým,
dokunma istedim yaralarýma, yeniden kanatma.
Oysa ne çok diledim beni yeniden sevmeni
.Ne zaman bi tanýdýk görsem
dudaklarýmý ýsýrýp gözlrimle gülümsedim bilme istedim çaresizliðimi.
Kaldý ki sen zaten bi kez olsun bilmek istemedin halimi
Yine de bilmeseydin keþke...
Ayný gökyüzü sana yýldýzlý bir mabed,
bana ise kapkara, kocaman boþluk olduðunda,
kendimi hesapsýz o boþluða býrakmadým.
Ben sana hiç ama hiç ihanet etmedim.
Þimdi sevmek istiyorsun beni, tüm acýlarýmý uçurup kendi semana yükseltmek,
peki ya hiç düþündün mü nasýl ödeyeceksin ihanetinin bedelini...
Ah be yaðmur yüreklim
keþke hiç sevmeseydim seni....
keþke hiç sevmeseydim seni....
03 /09 / 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.