HÜZNÜM

Artýk hep yaðmur öncesi gibiyim,birtanem.
Gözlerimde her daim bir hüzün nöbeti.
Geçer mi bilmem bu hâllerim?
Seni toprakla paylaþalý aylar oldu.
Her sabah sensizliðe uyanmak,büyük ýstrabým,
Rüyâda görmeyi dilemek duâm oldu.
Hep o son hâlin gözlerimin önünde.
Nasýl da sevinçliydik o sabah?
Üç gün sonraya verilmiþ sözlerimiz,
O güne dâir müthiþ plânlarýmýz vardý.
Daha beni Arnavutköye ,Sarýyere
Oradan Sultan Tepesine götürecektin.
Gelecek yaza býrakmýþtýk,dað tepe gezmeyi
Sen ne vakit"þunuda yapýcaz meleðim"desen;
Ben"yukardaki bilir,onaylar inþallah"derdim.
Bu sözleri biz söylerken,gülümsemiþ bize.
Onaylamamýþ,sevdiceðim.Demiþtim sana.
Demekki ondanmýþ,hep açlýðýmýz.
Konuþmaktan çok sokulup,sarýlmalarýmýz.
Derin derin içime çekerdim,kokunu
Ellerini hiç bir yerde býrakmazdým.
Bir bir öperdim parmaklarýný.
Gülerdin hâllerime"yapma"derdin.
Hepsi son defâymýþ,bilemedik ki tatlým.
Herþey bir yana da bal gözlüm,
Sana uzaktan bakmak,sonkez sarýlamamak,
Bir yabancý gibi yolculuðunu izlemek,
Ýnan,inan herþeyden çok daha zordu.
Artýk plânlar yok,kokun da yok.
Her geçen gün,büyüyen sevdân var.
Özleminse.....
Ve bir yürekte,iki kiþilk nefes alýþ var.

Sosyal Medyada Paylaşın: